Z jakich warstw składa się podbudowa pod kostkę brukową?

Dobrze ułożona nawierzchnia z kostki brukowej estetycznie się prezentuje i jest bardzo trwała. Wpływ ma na to nie tylko sama warstwa zewnętrzna, ale również to, co znajduje się pod spodem. W tym wpisie możesz przeczytać, jak prawidłowo układać poszczególne warstwy, by bruk pozostał stabilny niezależnie od obciążeń.

Podbudowa – podstawowe zasady

Zadaniem podbudowy jest równomierne przenoszenie obciążeń z nawierzchni ułożonej z kostki na grunt. Jest to możliwe tylko przy wyrównanym poziomie bruku. Ponadto podbudowa chroni przed uszkodzeniami wynikłymi z działania niskich temperatur. Grubość warstwy powinna być dopasowana do planowanego obciążenia. Przy samym ruchu pieszym wystarczy warstwa 10-20 cm, natomiast nawierzchnia, na której będzie odbywał się ruch kołowy, musi mieć 25-40 cm. Grubość kostki zależna jest od miejsca jej zastosowania. Podbudowa nie może blokować dostępu do wody. Dlatego też używa się do tego materiałów, które pozwolą na szybkie, grawitacyjne odprowadzanie wilgoci do gruntu. Równomierne ułożenie można osiągnąć poprzez układanie materiału warstwami po około 10 cm i zagęszczanie ich mechanicznie.

kostka

Położenie podbudowy pod kostkę brukową

Na początku należy wykonać prace geodezyjno-pomiarowe. Teren na kostkę brukową wyznacza się poprzez nabicie stalowych szpilek lub drewnianych kołków, którymi znakuje się poziom nawierzchni. Następnie trzeba wyrównać grunt rodzimy za pomocą walca lub zagęszczarki. Dno wykopu musi być wysypane pospółką lub grubym piaskiem o warstwie do 10 cm. Na tym etapie planuje się zakręty, rozjazdy, spadki i drenaż. Dopiero na takim podłożu umieszcza się podbudówkę. Dzieli się ona na dwie warstwy technologiczne. Pierwsza to podkład konstrukcyjny, czyli warstwa nośna i mrozoodporna. Ze względu na zagęszczenie zmniejszające objętość trzeba jej położyć około 1,5 razy więcej niż grubość, którą chcemy uzyskać. Kolejną warstwą jest podsypka zapewniająca stabilne osadzanie każdej kostki i zmniejszająca możliwość występowania różnic między nimi. Jest ona wykonana z materiału niezwiązanego:

  • piasku o frakcji  do 2 mm,
  • grysu,
  • żwirku od 1 do 4 mm,
  • odsiewki kamiennej od 0 do 7 mm.

Podsypki nie trzeba zagęszczać. Wystarczy wyrównać ją łatą, pamiętając o zachowaniu odpowiedniego spadku. Wstępnie położona kostka powinna znajdować się ponad poziomem niwelety, ponieważ osiądzie po pracy z użyciem wibratora.

Zalety i wady materiałów używanych do podbudowy

Jednym z najpopularniejszych materiałów na podsypkę pod kostkę jest piasek z cementem. Niektórzy jednak krytykują to rozwiązanie, twierdząc, że taka mieszanka ma zdolność do kapilarnego podciągania wody i magazynowania wilgoci, co w konsekwencji może wymywać luźne fragmenty podbudowy pod kostką lub powodować zamarzanie i rozsadzanie w minusowych temperaturach. Podsypkę wykonuje się także z piasku, lecz może on być wypłukiwany, co z czasem spowoduje efekt zapadania się kostki. Innym rodzajem jest żwir o granulacji 1-4 mm, który nie da się tak łatwo wypłukać jak piasek. Wybór materiału powinien zależeć także od rodzaju gruntu. Podłoże o małej przepuszczalności może wymagać położenia dodatkowej warstwy. Przy niskiej spoistości doskonale sprawdza się geowłóknina. Za jej pomocą zagęszczanie podbudowy jest bardzo łatwe. Co więcej, oddziela ona poszczególne warstwy od siebie i zabezpiecza kruszywo przed wypłukiwaniem do niższych poziomów. W ten sposób zapobiega zapadaniu się nawierzchni.